Cantharidae - Omomiłkowate Głowa czarna. Przedplecze żółto-czerwone; tylne kąty wyposażone w ostre, krótkie wyrostki. Pokrywy jednolicie czarne; na rzeźbę pokryw składają się delikatne, lecz dobrze widoczne zmarszczki. Temat: Mięczaki zwierzęta, które mająmuszlę. II etap edukacyjny, klasa VI Czas trwania - 45 min. Treści nauczania podstawy programowej Cele kształcenia – wymagania ogólne I. Znajomość różnorodności biologicznej oraz podstawowych zjawisk i procesów biologicznych. Uczeń: 1) opisuje, porządkuje i rozpoznaje organizmy; Człowiek może spotkać mięczaki wszędzie. Te stworzenia o miękkim ciele są zwykle chronione przez muszlę. Ta klasa obejmuje ślimaki, małże, ostrygi, kalmary i ośmiornice. Warto również zauważyć, że mięczaki zajmują drugie miejsce po stawonogach. Obecnie na świecie jest ich około 75-100 tysięcy gatunków. Każdy mięczak ma niesamowite cechy, a niektóre fakty na jego temat 1. brak układu oddechowego. - oddychanie tlenowe, pobierają tlen całą powierzchnią ciała (duża powierzchnia względna) - pasożyty : oddychanie beztlenowe - pozyskują energię z fermentacji. 2. brak układu krążeniowego. - pseudocl pełni jego funkcje (rozprowadza tlen i substancje odżywcze. Przedstaw budowę wewnętrzną nicieni. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Co umożliwia mięczakom przetrwanie w środowisku lądowym?, Wymień gromady należące do mięczaków, Jaką symetrię wykazują mięczaki? and more. Ciała tej grupy zwierząt powstają z dwóch listków zarodkowych, stąd zwierzęta te określa się mianem dwuwarstwowców. Proces formowania listków zarodkowych nazywa się gastrulacją. Część komórek z powierzchni blastuli dostaje się do jej wnętrza i tworzy drugą wewnętrzną warstwę. W tym zadaniu musisz ocenić, czy poniższe stwierdzenia dotyczące zwierząt pseudocelomatycznych i celomatycznych są prawdziwe. Zaznacz P, jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, albo F – jeśli jest fałszywe. Na schematach przedstawiono przekroje poprzeczne przez ciało dwóch różnych zwierząt. Pierwszy schemat (A) obrazuje przekrój przez ciało organizmu pseudocelomatycznego, natomiast Płazy to gromada kręgowców ziemnowodnych, czworonożnych (wyjątek: płazy beznogie), o ciele okrytym cienką skórą bez łusek. Wilgotna skóra umożliwia płazom wymianę gazową. Wszystkie płazy są zmiennocieplne. Imagines i larwy są drapieżne – polują na rozmaite bezkręgowce, zwłaszcza o miękkim ciele (chętnie na gąsienice) Podobne. Przypomina nieco niektóre gatunki z rodziny Acanthosomatidae – mimo to łatwy do rozpoznania Hejka, mógłby ktoś zrobić notatkę na temat: Mięczaki. Budowa zewnętrzna i wewnętrzna mięczaków w gromadach: ślimaki, małże i głowonogi? Byłbym bardzo wdzięczny bo potrzebuję do nauki na sprawwdzian ;c 9OaPOf. Mięczaki (Mollusca), jeden z trzech, obok stawonogów i strunowców, najbogatszych w gatunki typów świata zwierzęcego - co najmniej 130 tys. gatunków współczesnych. Odznacza się największym zróżnicowaniem budowy i rozmiarów ciała - od poniżej 1 mm (niektóre ślimaki) po przeszło 21 m (głębinowe głowonogi z rodzaju Architeuthis). Znane od początków kambru, zapewne wywodzące się jeszcze z prekambru, pełne zróżnicowanie osiągnęły w późnym kambrze i ordowiku i trwa ono do dziś. Pochodzenie niejasne, zapewne od organizmów podobnych do współczesnych wstężnic, najbliższe są im sikwiaki (teoria "wirkowa". Alternatywna "pierścienicowa" postuluje przodka zbliżonego do najpierwotniejszych pierścienic). Do mięczaków należą zwierzęta pierwouste o bruzdkowaniu spiralnym (poza głowonogami), z larwą typu trochoforylub veliger (oprócz głowonogów), o symetrii dwubocznej (utraconej przez wszystkie ślimaki w wyniku torsji, czyli obrotu worka trzewiowego w stosunku do nogi i głowy o 180°), głowie wyodrębnionej (poza małżami), układzie krwionośnym typu otwartego, ciele okrytym grzbietowo charakterystycznym płatem skórno-mięśniowym zwanym płaszczem. Płaszcz może okrywać tylko trzewia (ślimaki i głowonogi), ale zawsze tworzy charakterystyczną jamę płaszczową, w której znajdują się orzęsione ktenidia (często funkcjonujące jako skrzela, ale zapewne wyjściowo będące narządem zapewniającym przepływ wody przez jamę), gruczoły śluzowe i chemoreceptory, a także odbyt i ujścia narządów płciowych i wydalniczych. Płaszcz ma zdolność wytwarzania struktur mineralno-organicznych (głównie z węglanu wapnia w obrębie matrycy z białkowej konchioliny). Prawdopodobnie wobec zaniku zdolności regeneracji dobór naturalny premiował taką ochronę organizmu przed urazami mechanicznymi. Obok płaszcza drugą i ostatnią wspólną i unikalną cechą wszystkich mięczaków jest leżąca w gardzieli tarka (zanikła u małży, a zredukowana u niektórych ślimaków), zbudowana z szeregu rytmicznie powtarzanych, poprzecznych szeregów zębów opatrzonych guzkami, służąca do pobierania i rozdrabniania pokarmu. Skomplikowana budowa tarki zróżnicowana pomiędzy grupami, u form drapieżnych zęby większe i jest ich mniej w poprzecznym rzędzie (redukcja z kilkudziesięciu u roślinożernych do 1). Wyróżnia się 2 podtypy mięczaki: pierwotniejsze, reprezentowane przez paręset morskich gatunków obunerwce (Aculifera) z 2 gromadami: bruzdobrzuchy (Solenogastres), z nich bywają wyodrębniane Caudofoveata w pierwotniejszą gromadę, i chitony (Polyplacophora), oraz bardziej zróżnicowane muszlowce (Conchifera) z 5 gromadami: jednotarczowce (Monoplacophora), ślimaki (Gastropoda), głowonogi (Cephalopoda), małże (Bivalvia) i łódkonogi (Scaphopoda). Bruzdobrzuchy - robakowate, ryjące w dnie i polujące na drobne zwierzęta zamieszkujące osad, kilkumilimetrowe do kilkunastocentymetrowych, o strukturach zmineralizowanych w postaci igieł. Chitony - owalne, spłaszczone zwierzęta żyjące głównie w litoralu, zeskrobujące drobne glony z twardego podłoża (wyjątkowo - drapieżne), okryte na grzbiecie 8 wapiennymi płytkami niehomologicznymi z muszlą Conchifera. Jednotarczowce - do niedawna uważane za wymarłe, kilkanaście gatunków morskich, głębinowych zwierząt o czapeczkowatej muszli średnicy do paru cm. Z kopalnych jednotarczowców wyprowadza się pozostałe gromady muszlowców. Ślimaki - najbogatsza w gatunki (ok. 100 tys.) i najbardziej zróżnicowana gromada. Głównie morskie, ale też słodkowodne i - jedyne z mięczaków - lądowe (przeszło 30 tys. gatunków, na ogół w siedliskach wilgotnych, ale znane nawet pustynne). Muszla najczęściej spiralnie skręcona, u ruchliwych może zanikać, osiąga 60 cm, sam ślimak przeszło 1 m. W morzu większość w bentosie, ale też formy aktywnie pływające lub makroplanktoniczne. Roślinożerne, detritusożerne, drapieżne, szereg jadowitych. Głowonogi - rozkwit w erze mezozoicznej, obecnie mniej niż 1 tys. gatunków. Najpierwotniejsze łodzikowate (Nautiloidea: kilka gatunków Nautilus przetrwało do dziś) o zewnętrznej muszli z poprzecznymi przegrodami (aparat hydrostatyczny). Podobne były całkowicie wymarłe amonity (Ammonoidea), bliższe jednak współczesnym pozbawionym zewnętrznej muszli Coleoidea (mątwy, kalmary i głowonogi) niż łodzikom. Do Coleoidea należą największe mięczaki, aktywnie pływające (napęd odrzutowy: woda wyrzucana z jamy płaszczowej przez lejek) lub bentoniczne drapieżniki, o wysokim stopniu koncentracji centralnego układu nerwowego i wynikającej z tego najwyższej wśród bezkręgowców inteligencji, często o wielkich oczach o skomplikowanej budowie (największe znane oczy - do 30 cm średnicy - u Architeuthis), nodze zredukowanej do lejka i wieńcu 8 lub 10 ramion opatrzonych przyssawkami, otaczających otwór gębowy i służących do chwytania i przytrzymywania zdobyczy. Małże - przystosowane do osiadłego lub niemal osiadłego trybu życia, o muszli złożonej z dwóch połączonych zamkiem i więzadłem skorupek. Większość to filtratory, wychwytujące pokarm na rozbudowanych ktenidiach. Ok. 30 tys. gatunków, większość morskich, ale i słodkowodne. Przydacznie (Tridacna) osiągają 1,3 m długości i kilkaset kg wagi. Łódkonogi - muszla w postaci zwężającej się stożkowato rurki, kilkadziesiąt morskich gatunków. 480 Views Download Presentation Mięczaki. - zwierzęta o miękkim ciele okrytym muszlą. Do mięczaków zaliczamy : - ślimaki - małże - głowonogi. Mięczaki żyją:. na lądzie, w miejscach wilgotnych i zacienionych. w wodach słodkich. w wodach słonych. Uploaded on Aug 13, 2014 Odina Morris Download PresentationMięczaki - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - E N D - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Related More by User Grupy zwierząt - . zwierzęta możemy podzielić na takie grupy jak: -gady -ssaki -pierścienice -pajęczaki -owady Borelioza z Lyme - Dr n. med. małgorzata bednarek. borelioza z lyme. kleszcze (pajęczaki ). wyróżnia się 2 rodziny Zwierzęta - . ssaki ptaki ryby. paulina domaszewska kl. 6a. Źródło: ssaki. stekowce torbacze KLESZCZ- UKRYTY ZABÓJCA - . kleszcze – pajęczaki należące do podgromady roztoczy (acari), traktowane jako grupa Presentation Transcript Mięczaki - zwierzęta o miękkim ciele okrytym muszląDo mięczaków zaliczamy: • - ślimaki • - małże • - głowonogiMięczaki żyją: • na lądzie, w miejscach wilgotnych • i zacienionych • w wodach słodkich • w wodach słonychMięczaki mają delikatne, miękkie, niesegmentowane ciało, u większości okryte wapienną muszlą. Ciało pokryte jest nabłonkiem, w którym znajdują się liczne gruczoły śluzowe. Śluz: • ułatwia poruszanie się, • chroni przed urazami mechanicznymi, • a gatunki lądowe chroni przed mięczaka zbudowane jest zwykle z trzech części: • głowy (narządy zmysłów) • worka trzewiowego (narządy wewnętrzne) • nogi (narząd ruchu)Czynności życiowe mięczaków: • odżywianie • - roślinożerne • - padlinożerne • - drapieżne • - filtratory oddychanie • Oddychają za pomocą: • płuc • skrzeli Rozmnażanie • Rozmnażają się płciowo. Wśród mięczków wyróżniamy gatunki: • rozdzielnopłciowe • b) obojniacze poruszanie się • osiadły tryb życia • b) pływanie • c) pełzanieKoniec Zwierzęta wodne i lądowe. Ciało miekkie , nagie lub okryte muszlą. Kolekcjonuję muszle i tworzę mój zbiór – zgodnie z zasadami ochrony przyrody! Wierzę, że treść mojej deklaracji jest zbieżna z postawą wszystkich autentycznych konchistów, świadomych piękna, jakiego doświadczają w kontakcie z muszlami i ich budowniczymi ? mięczakami! Czy rzetelne kolekcjonerstwo naturalistyczne może współbrzmieć z zasadami ochrony przyrody? Moim zdaniem ? TAK ! Próbując nadać temu przeświadczeniu ? mocy przekonywującej, posiłkowałem się opiniami Autorytetów?Warto zajrzeć do działu: HONOROWY GOŚĆ ?CONCHY?, aby poznać ich zdanie! Dyskusja (a czasem nawet ? spór) na temat związku: działalność kolekcjonerska ? ochrona zasobów naturalnych, nie ma szans na obiektywne i bezstronne zakończenie?I dobrze, wszak chodzi o Skarby Natury, czyli swoisty DAR, który został nam ludziom – dany, ale również ? zadany. Świadomość tej odpowiedzialności budzi emocje. Warto jednak pamiętać, że najważniejszym elementem wszelakiej działalności człowieka jest wiedza i merytoryczne znawstwo tajników danej specjalizacji. Tylko wtedy słuszne teorie znajdą możliwość realizacji. Żadne też apele nie zyskają właściwego odzewu bez wrażliwości ludzkich sumień, wyczulonych na piękno przyrody. I w tym właśnie punkcie odnajduję wielką rolę kolekcjonerów i miłośników konchyliów! Atrakcyjność muszli mięczaków występujących w Polsce jest pojęciem zdecydowanie subiektywnym. Stąd też chętnych, aby włączyć je do zbioru konchistycznego znam niewielu, a jeśli już, to są to gównie ?zawodowi? malakolodzy traktujący je jako nieodzowny materiał badawczy. Mimo to postanowiłem zrealizować tenże dział, aby ułatwić kolekcjonerom wgląd w zagrożone gatunki polskiej malakofauny, podlegającej ochronie prawnej?a pozostałym Internautom dać impuls, że warto – patrzeć pod nogi podczas wakacyjnych wędrówek oraz zastanowić się przed rozsypaniem w ogrodzie kolejnej porcji trutki na ślimale?.. Rodzima malakofauna kojarzy się większości osób z uciążliwymi ślimakami buszującymi w ogrodach. Niestety walka z nimi jest bezpardonowa i łatwo ?rozgrzeszana?, a używane w tym celu chemikalia zagrażają niejednokrotnie gatunkom chronionym. Na zdjęciu – Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – jeden z najpospolitszych i najczęściej spotykanych ślimaków w Polsce?wdzięczący się w moim ogrodzie. W Polsce ochrona gatunkowa zwierząt (a więc także interesujących nas ? mięczaków) stosowana jest na mocy ?Ustawy o ochronie przyrody? z 16 kwietnia 2004 roku (Dz. U. z 2004, nr 92, poz. 880) oraz odpowiedniego rozporządzenia Ministra Środowiska (Dz. U. z 2004, nr 220, poz. 2237). Rozporządzenie to (z 28 września 2004 roku) określa listę gatunków objętych ochroną, sposoby realizacji ochrony oraz stosowne ograniczenia, zakazy i nakazy. W myśl tego aktu prawnego zabrania się chwytania, zabijania chronionych gatunków zwierząt oraz niszczenia ich miejsc rozrodu. Oto alfabetyczna lista mięczaków chronionych w Polsce: Typ: MOLLUSCA (Mięczaki) Gromada: Gastropoda (Ślimaki) Acicula parcelineata (Igliczek karpacki) Anisus vorticulus (Zatoczek łamliwy) Balea perversa (Świdrzyk łamliwy)Borysthenia naticina (Zawójka rzeczna) Charpentieria ornata (Świdrzyk ozdobny) Chilostoma cingulellum (Ślimak tatrzański) Chilostoma rossmaessleri (Ślimak Rossmasslera) Cochlodina costata (Świdrzyk śląski) Columella columella (Poczwarówka kolumienka) Deroceras moldavicum (Pomrowik mołdawski) Falniowskia neglectissima (Niepozorna ojcowska) Granaria frumentum (Poczwarówka pagórkowa) Helicigona lapicida (Ślimak ostrokrawędzisty) Helicodonta obvoluta (Ślimak obrzeżony) Helicopsis striata (Ślimak żeberkowany) Helix lutescens (Ślimak żółtawy) Macrogastra badia (Świdrzyk kasztanowaty) Myxas glutinosa (Błotniarka otulka) Oxychilus inopinatus (Szklarka podziemna) Pagodulina pagodula (Poczwarówka pagoda) Pupilla alpicola (Poczwarówka górska) Tandonia rustica (Pomrów nakrapiany) Trichia bakowskii (Ślimak Bąkowskiego) Trichia bielzi (Ślimak Bielza) Truncatellina claustralis (Poczwarówka zębata) Vertigo angustior (Poczwarówka zwężona) Vertigo arctica (Poczwarówka północna) Vertigo moulinsiana (Poczwarówka jajowata) Vertigo genesii (Poczwarówka zmienna) Vertigo geyeri (Poczwarówka Geyera) Vestia elata (Świdrzyk siedmiogrodzki) Gromada: Bivalvia (Małże) Anodonta cygnea (Szczeżuja wielka) Catinella arenaria (Bursztynka piaskowa) Margaritifera margaritifera (Skójka perłorodna) Pseudoanodonta complanata (Szczeżuja spłaszczona) Sphaerium rivicola (Gałeczka rzeczna) Sphaerium solidum (Gałeczka żeberkowana) Unio crassus (Skójka gruboskorupowa) Ślimak żółtawy – Helix lutescens Rossmassler, 1837. Od 1995 roku gatunek ten objęty jest w Polsce ochroną prawną. Niektóre zaś jego stanowiska (Dolina Nidy) objęte są ochroną rezerwatową. Malakolodzy sugerują, że bardzo istotną sprawą w realizacji programu ochronnego tego mięczaka jest ścisłe dotrzymywanie zasad pozyskiwania jego pobratymca – Ślimaka winniczka w punktach skupu, zwłaszcza – przestrzeganie proponowanych wymiarów ochronnych winniczków, co tym samym może ustrzec nieco mniejszego – Ślimaka żółtawego przed niezamierzonym zbiorem. Opracowaniem, które zapewnia zestawienie polskich mięczaków chronionych z podaniem dokładnych danych, takich jak: prezentacja gatunku, lokalizacja, opis biotopu, biologia gatunku, zagrożenia i ich przyczyny, wielkości populacji, prognoza zmian populacji oraz sposoby ochrony jest – ?Polska Czerwona Księga Zwierząt?. Została ona stworzona na wzór międzynarodowej ?Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych?, publikowanej przez International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN). Opracowanie – ?Polska Czerwona Księga Zwierząt? realizuje Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (dawniej Zakład Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN), przy współpracy z kilkudziesięcioma naukowcami z całej Polski. Po raz pierwszy dokonano tego w 1992 roku. Najnowsze dwutomowe wydanie to: Tom I ? ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Kręgowce?, red. Zbigniew Głowaciński, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne; Warszawa 2001. Tom II ? ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce?, red. Zbigniew Głowaciński i Janusz Nowacki, Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie i Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu, 2004. Tak prezentuje się ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce? ? skrupulatnie zrealizowane opracowanie, godne polecenia miłośnikom rodzimej malakofauny. Pomysłodawcy ?Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt? zadbali również o jej wersję elektroniczną. Co oczywiste, jest ona objęta prawami autorskimi. Aby ułatwić miłośnikom muszli dotarcie do niej za pośrednictwem serwisu ?CONCHY?, zwróciłem się z prośbą o zgodę bezpośrednio do Redaktorów: Pana prof. dr hab. ZBIGNIEWA GŁOWACIŃSKIEGO Kierownika Zakładu Ochrony Fauny Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. Pana prof. dr hab. JANUSZA NOWACKIEGO Kierownika Katedry Ochrony Środowiska Przyrodniczego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Oficjalną aprobatę uzyskałem dzięki uprzejmości Pana Profesora Zbigniewa Głowacińskiego, który w jednym z listów zauważył: ?(?) Myślę, że jest to w interesie ochrony przyrody, aby i poza cytowaną Księgą zasygnalizować, że są gatunki mięczaków w Polsce zagrożone, niektóre z nich są objęte ochroną prawną, a takie jak skójka perłorodna podlegają nawet Dyrektywie Siedliskowej i Konwencji Berneńskiej…?. Skójka perłorodna ? Margaritifera margaritifera (Linnaeus, 1758). U schyłku średniowiecza dość liczna i często odławiana na Dolnym Śląsku. W potokach sudeckich notowana jeszcze na początku XX wieku. Mimo prób restytucji nie udało się jej do dziś utrzymać w Polsce. Gatunek ten został uznany za globalnie zagrożony. Wymiera w całej Europie. (zdj. A teraz zapraszam do zapoznania się z listą mięczaków ujętych w ?Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Bezkręgowce?! Pełne dane poszczególnych gatunków mięczaków pojawią się po ?kliknięciu? w ich nazwę zamieszczoną w poniższym zestawieniu. Typ: MOLLUSCA Gromada: Gastropoda Rząd: Mesogastropoda Rodzina: Moitessieridae Falniowskia neglectissima (Falniowski et Šteffek, 1989) (Niepozorka ojcowska) Rodzina: Valvatidae Borysthenia naticina (Menke, 1845) (Zawójka rzeczna) Rodzina: Hydrobiidae Lithoglyphus naticoides (C. Pfeiffer, 1828) (Namółek pospolity) Rząd: Basommatophora Rodzina: Planorbidae Gyraulus acronicus (Férussac, 1807) (Thames Ram?s ? horn) Rząd: Stylommatophora Rodzina: Vertiginidae Columella columella (Martens, 1830) (Poczwarówka kolumienka) Truncatellina claustralis (Gredler, 1856) (Poczwarówka zębata) Vertigo angustior Jeffreys, 1830 (Poczwarówka zwężona) Vertigo arctica (Wallenberg, 1858) (Poczwarówka północna) Vertigo moulinsiana (Dupuy, 1849) (Poczwarówka jajowata) Rodzina: Orculidae Pagodulina pagodula (Des Moulins, 1830) (Poczwarówka pagoda) Rodzina: Chondrinidae Granaria frumentum (Draparnaud, 1801) (Poczwarówka pagórkowa) Rodzina: Pupillidae Pupilla alpicola (Charpentier, 1837) (Poczwarówka górska) Rodzina: Zonitidae Oxychilus inopinatus (Uličny, 1887) (Szklarka podziemna) Rodzina: Clausiliidae Balea perversa (Linnaeus, 1758) (Świdrzyk łamliwy) Charpentieria ornata (Rossmässler, 1836) (Świdrzyk ozdobny) Cochlodina costata (C. Pfeiffer, 1828) (Świdrzyk śląski) Macrogastra badia (C. Pfeiffer, 1828) (Świdrzyk kasztanowaty) Vestia elata (Rossmässler, 1836) (Świdrzyk siedmiogrodzki) Rodzina: Helicidae Chilostoma cingulellum (Rossmässler, 1837) (Ślimak tatrzański) Chilostoma rossmaessleri (L. Pfeiffer, 1842) (Ślimak Rossmasslera) Helicodonta obvoluta ( Müller, 1774) (Ślimak obrzeżony) Helicopsis striata ( Müller, 1774) (Ślimak żeberkowany) Helix lutescens Rossmässler, 1837 (Ślimak żółtawy) Gromada: Bivalvia Rząd: Veneroida Rodzina: Sphaeriidae Pisidium conventus Clessin, 1877 (Groszkówka głębinowa) Pisidium tenuilineatum Stelfox, 1918 (Fine-lined Pea Mussel) Sphaerium solidum (Normand, 1844) (Gałeczka żeberkowana) Rząd: Unionoida Rodzina: Margaritiferidae Margaritifera margaritifera (Linneaus, 1758) (Skójka perłorodna) Rodzina: Unionidae Anodonta cygnea (Linnaeus, 1758) (Szczeżuja wielka) Pseudanodonta complanata (Rossmässler, 1835) (Szczeżuja spłaszczona) Unio crassus Philipsson, 1788 (Skójka gruboskorupowa) Ślimak winniczek ? Helix pomatia Linnaeus, 1758. Winniczek to największy lądowy ślimak w Polsce, objęty ochroną częściową. Bywa eksportowany z Polski do krajów Europy Zachodniej (głównie Francja), gdzie uważany jest za przysmak. W niektórych rejonach Polski, z powodu nadmiernych połowów stał się gatunkiem rzadkim. W Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 roku w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt zezwolono na zbiór osobników o średnicy muszli powyżej 30 mm, w okresie od 1 do 31 maja, na obszarach – corocznie wyznaczanych przez wojewodę. Internautom zainteresowanym szerszym kontekstem prezentowanej problematyki polecam adres internetowy elektronicznej wersji ?Polskiej Czerwonej Księgi. Bezkręgowce?. Tam między innymi: Przyjęte kategorie zagrożeń. Alfabetyczna i systematyczna lista wszystkich gatunków bezkręgowców ujętych w ? Bezkręgowce?. Słownik malakologicznych terminów naukowych. Spis literatury i źródła informacji. Na zakończenie pragnę gorąco podziękować – Panu prof. dr hab. ZBIGNIEWOWI GŁOWACIŃSKIEMU, Kierownikowi Zakładu Ochrony Fauny Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie za miłą korespondencję oraz ułatwienie realizacji projektu: ?POLSKIE MIĘCZAKI CHRONIONE?!

mięczaki zwierzęta o miękkim ciele okrytym muszlą